Biała Fabryka Geyera w Łodzi, w której znajduje się obecnie Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, została wzniesiona w latach 1835–1837, przez łódzkiego przedsiębiorcę, Ludwika Geyera. Jest to kompleks budynków, wówczas mieszczących mechaniczną przędzalnię i tkalnię, wzorowanych na budownictwie mieszkalnym, wybudowanych w stylu klasycystycznym. Jest to jeden z najstarszych tego typu zabytków w Polsce. Fabryka posiadała pierwszą maszynę parową w Królestwie Polskim.
Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi zostało utworzone w 1960 roku, pod nazwą Muzeum Historii Włókiennictwa, zmienioną w 1975, na Centralne Muzeum Włókiennictwa. Ekspozycja muzeum zawiera zbiory związane z włókienniczym procesem produkcyjnym, surowcami, technikami i technologiami włókienniczymi, a także produktami włókienniczymi o różnym stopniu i technice przetworzenia.
W roku 2009, w skład muzeum wszedł Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej, obejmujący drewniane zabytki architektury Łodzi, które znaleźć można w przestrzeni miasta.