Dom Długosza w Sandomierzu wzniesiony został w roku 1476, według projektu architekta Jana z Krakowa, na życzenie Jana Długosza. Budowla charakterystyczna jest dla późnego gotyku. Do wewnątrz, dostać się można przechodząc przez dwa gotyckie portale, nad którymi znajduje się herb Długosza: Wieniawa. Budynek ozdobiony jest attyką, a także nieregularnymi rombami ułożonymi z zendrówki.
Początkowo, dom pełnił funkcję schronienia dla księży misjonarzy, którzy ówcześnie obecni byli w kolegiacie sandomierskiej. Po rozwiązaniu zgromadzenia budynek popadł w niemalże całkowitą ruinę. Wyremontowano go w latach 1934–1936 na potrzeby przeniesienia muzeum diecezjalnego, z jego wcześniejszego miejsca.
W muzeum znaleźć można wiele dzieł związanych z tematyką sakralną, zarówno malarstwo, rzeźbę, jaki i rzemiosło artystyczne związane z przeszłością kościelną Sandomierza. Obiekty pochodzą ze zbiorów kościelnych, ale i prywatnych darczyńców.