Świątynia została wybudowana najprawdopodobniej pod koniec XV w., ponieważ z tych czasów pochodzą pierwsze wzmianki o parafii. Możliwe jednak, że kościół już w XIV, albo nawet i XIII w. Pierwotnie był to budynek o drewnianej zabudowie, który został wyposażony przez królów. W 1836 r. zmieniono zabudowę kościoła na murowaną (tzw. mur pruski), a obecny jego kształt powstał w 1905 r.
Kościół św. Małgorzaty utrzymany jest w stylu neogotyckim. Do środka wchodzi się przez trzy wejścia przyozdobione portalami. Rozglądając się nie trudno znaleźć tu elementy dekoracyjne wnętrza charakterystyczne dla gotyku: kunsztownie wykonane konsole, na których wsparte są figury świętych w całym kościele, liczne maswerki, czyli wykończenia u góry witraży, piękne rozety i wieżyczki. Prezbiterium, które zwieńczone jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym posiada dwa cenne witraże – jeden obrazuje scenę Narodzenia, a drugi z kolei scenę Wniebowstąpienia.
Najcenniejszym elementem świątyni jest figura św. Małgorzaty umieszczona w ołtarzu głównym, która liczy sobie ok. 500 lat! Warto również zwrócić uwagę na trzy leciwe dzwony: Mikołaj (z 1626 r., ważący 250 kg), Rafał (269 kg) i Małgorzata (153 kg) z końca XX w.
Jedną z ciekawostek obiektu jest balustrada chóru, ponieważ zostały na niej umieszczonych 12 krzyży. Pochodzą one z pobliskich szkół, gdzie rozkazano je zdjąć podczas stanu wojennego, dokładnie w 1982 r. pod sankcją 3 lat więzienia.