Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej

Park ten utworzono w 1985 r., aby chronić najpiękniejsze 135 km2 Wysoczyzny Elbląskiej wraz z porastającymi ją lasami bukowymi. Jest to park dość nietypowy bowiem pomimo tego, że znajduje się na terenie pojeziernym oraz w pobliżu morza posiada cechy obszaru górskiego – co przejawia się w roślinności typowej dla terenów górskich - rosnie tu m. in. żebrowiec górski. Obszar poprzecinany jest licznymi, krystalicznymi potokami, które przyciągają drapieżne gatunki ptaków: orlika krzykliwego i orła bielika. Największym zaskoczeniem może okazać się dla niektórych występowanie w parku jelenia wschodniego, który przywędrował tu aż z Dalekiego Wschodu. Dla lubiących wędrówki poprzez lesiste pagórki i wzniesienia nie lada frajdą będzie wycieczka na najwyższe wzniesienie Parku Krajobrazowej Wysoczyzny Elbląskiej – Górę Srebrną o wysokości 198,5 m n. p. m.

Park mieści w sobie kilka szczególnych rezerwatów przyrody, które powstały w dodatkowej trosce o niepowtarzalne piękno elbląskiej natury. Znajdują się w nim 4 tego typu ostoje: - Kadyński Las - Buki Wysoczyzny Elbląskiej - Dolina Stradanki - Nowinka

Ślady działalności człowieka na tych terenach sięgają XIII w., kiedy to ludzie zaczęli osiedlać się na tych ziemiach i lokować miasta. Od XVIII w. zaczęto tu także stawiać rezydencje zamożniejszych mieszkańców oraz budować drogi. Warto wybrać się do Łęczu i Próchnika gdzie stoją charakterystyczne dla budownictwa żuławskiego domy z podcieniami. Przy okazji można też zajrzeć do barokowej rezydencji cesarskiej w Kadynach i dawnym parku uzdrowiskowym w Nadbrzeżu, gdzie kultura w sposób wyjątkowy miesza się z naturą.