
Twierdzę zbudowano na przełomie XIII i XIV wieku z inicjatywy Hermanna von Balka. Pierwotnie obiekt spełniał funkcję obronną, wielokrotnie odpierając ataki powstańców pruskich i książąt pomorskich.
Zamek zniszczeniu uległ głównie w XVII wieku kiedy to, w celu poszukiwania skarbów, najechali go Szwedzi. Następnie po I rozbiorze Polski w 1772 r. zaczął być stopniowo rozbierany przez władze pruskie. Uzyskany materiał został wykorzystany do budowy wielu domów w Radzyniu.
Kompleks zabudowań zamkowych składał się z dwóch przedzamczy i zamku wysokiego wzniesionego na planie kwadratu z dziedzińcem krużgankowym, wielką ośmioboczną wieżą oraz mniejszymi usytuowanymi we wszystkich narożach.
Obecnie najlepiej zachowane jest skrzydło południowe: kaplica, cele pokutne oraz dwa pomieszczenia nad bramą. Widoczne są pozostałości po refektarzu, dormitorium, kapitularzu. W dobrym stanie są piwnice pod skrzydłem wschodnim a idąc na wieże urzekają oryginalne XV wieczne portale zarówno granitowe jak i z ozdobnej kolorowej ceramiki.
Ruiny zamku są udostępnione zwiedzającym. Jest możliwość wejścia na obie narożne wieże, z których roztacza się rozległy widok na okolicę. W piwnicach znajdują się wystawy m. in. makiet budowli średniowiecznych i narzędzi tortur.