
Zamek został wzniesiony przez króla Kazimierza Wielkiego w celu obrony przeciwko Tatarom.
Ruiny zwane są Wzgórzem Zamkowym. Składa się ono z zamku właściwego oraz baszty. Pierwotny materiał budowlany to wapniak. W pewnych miejscach mury wieży osiągają nawet 4 metry grubości. Budowlę otacza szeroka wysuszona fosa.
Istnieją legendy o podziemnych korytarzach łączących z zamkiem w Bochotnicy. Mieszkała tam kochanka króla, do której rzekomo miał przemieszczać się nimi z zamku dolnego.
Na początku XVII w. stał się siedzibą rodu Firlejów i został nią przez prawie 150 lat. Był to okres największej świetności. Firlejowie dokonali oni gruntownej przebudowy w stylu renesansowym. Zniszczenia przyniosły kolejno potop szwedzki, wielki pożar miasta oraz rozkaz austriackiego zaborcy o wysadzeniu w powietrze części murów.