Dominującym akcentem w architekturze Starego Miasta jest barokowy gmach Uniwersytetu Wrocławskiego, zwrócony swoją długą na 171 m fasadą w stronę Odry.
Dawniej w tym miejscu stał zamek książęcy, w 1659 roku podarowany jezuitą. To oni zbudowali w latach 1728 - 1742 olbrzymi budynek akademii. Jego sylweta architektoniczna wzbogacona jest wspaniałym wystrojem rzeźbiarskim i malarskim, zaliczana jest do najcenniejszych zabytków baroku w Polsce i Europie. Na szczególną uwagę zasługują: Aula Leopoldyna, Oratorium Marianum i Wieża Matematyczna z wieżą widokową.
Aula Leopoldyńska– największa i najbardziej reprezentacyjna sala gmachu głównego – to jedyne w Polsce, tak dobrze zachowane świeckie wnętrze barokowe z pełnym wystrojem, na który składa się iluzjonistyczne malarstwo ścienne Krzysztofa Handkego z Ołomuńca oraz dekoracja i wyposażenie rzeźbiarskie autorstwa Franciszka Mangoldta z Moraw i włoskiego mistrza Ignatiusa Provisore.
Oratorium Marianum z równie bogatym, jak Aula barokowym wystrojem i wyposażeniem, powstało jako kaplica zakonna w latach 1728-1741. Po sekularyzacji zakonu jezuitów i powołaniu Uniwersytetu w 1811 roku wnętrze przekształcono w koncertową Salę Muzyczną.
Wieża Matematyczna z tarasem widokowym na wysokości 42 m. to dawne, urządzone w 1791 roku przez jezuitę, profesora Uniwersytetu L.A. Jungnitza Obserwatorium Astronomiczne z pierwszym przyrządem – wytyczoną na posadzce pomieszczenia Wieży linią południkową. Jest to jedyny tego typu instrument w Polsce.
W skład kompleksu wchodzi również piękny barokowy kościół Najświętszego Imienia Jezus, z kopią "Piety" Michała Anioła.