Falochrony są oryginalnym zabytkiem Świnoujścia. Zostały wybudowane na polecenie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III w latach 1818-23. Powstały aby powstrzymać nanoszenie od strony morza dużych ilości piasku, które powodowało ciągłe zamulanie ujścia Świny. Budulcem jaki został wykorzystany był kamień (zużyto szacunkowo ponad 60 tysięcy metrów sześciennych kamienia a więc około 120 tysięcy ton).
Świnoujskie falochrony składają się z dwóch niezależnych budowli. Krótszy falochron zachodni, zachowany do dziś niemal bez żadnych przeróbek ma długość ok. 250 m, szerokość ok. 7 m i wystaje ponad powierzchnię wody ok. 1,5 m. Jest zakończony stawą nabieżnikową „Młyny” (atrapa białego wiatraka) i wyznacza wejście na tor wodny Świnoujście – Szczecin. Falochron wschodni ma długość 1400 m, około 7 metrów szerokości czyli tyle samo jak falochron zachodni. Jest jednak znacznie wyższy. Ozdobiony jest na wschodnim boku koroną z ciosanego granitu zalaną jednak żelbetonem w latach 80 XX w.
Falochrony są jednymi z najpopularniejszych tras spacerowych w całym Świnoujściu.